Riverside - Second Life Syndrome (Polska) 2005 (Wizjer 40)

"Żyjemy z dnia na dzień wiążąc koniec z końcem bezwolnie uwikłani w błędny rytuał. Przyzwyczajamy się do wszystkiego. Do kolejnych upadków. Czekamy na wyroki opatrzności."

"Second Life Syndrome"

Na początku tego roku opublikowałem recenzje dwóch legendarnych albumów grupy Pink Floyd będące muzyczną podróżą po zakamarkach ludzkiej duszy. Zastanawiałem się wówczas, czy zawsze mamy jasną odpowiedź na pytanie dlaczego podejmowaliśmy kiedyś takie, a nie inne decyzje. Dark Side Of The Moon i Wish You Were Here powstały na początku lat 70' ubiegłego stulecia. Co z nimi wspólnego ma album polskiej grupy Riverside z roku 2005? Mimo że ukazał się on dokładnie 30 lat po Wish You Were Here, bardzo wyraźnie słychać na nim echa myśli i muzyki Floydów. W tekstach z Second Life Syndrome znajdujemy bowiem aż dwa ściśle powiązane ze sobą wątki: zagubienie człowieka w labiryntach otaczającej go rzeczywistości, oraz wynikająca z tego zagubienia samotność. Płyta rozpoczyna się końcem, a kończy początkiem pewnej zawiłej fabuły. Gerry Driscoll powiedział o albumie Dark Side Of The Moon: "Nie ma ciemnej strony księżyca, w rzeczywistości... on jest cały ciemny". Album Riverside jest chyba jeszcze bardziej mroczny. 

Riverside w Londynie - rok 2011 (fot. Sławek Orwat)

Mariusz Duda i Michal Lapaj (fot. Sławek Orwat)

"Już nie mogę. Duszę się. Mam dosyć tej cholernej czerni. Dosyć smutku i łez. Zwracam je codziennie razem z wczorajszą kolacją. Kompletnie się pogubiłem. Wmówiłem sobie, że jestem kimś innym. Na Boga! Potrzebuję rzeczywistości. Potrzebuje kontaktu! Potrzebuję... ludzi? Muszę zmienić swoje życie… Ale pozostanę sobą, prawda…?"

„After”

Rozpoczynające ten album słowa to stan duszy zagubionego człowieka już po zakończeniu jego walki z samym sobą, której etapy będziemy mogli uważnie śledzić wsłuchując się w kolejne części płyty, a będąca przedmiotem rozważań trudność w zachowaniu własnej tożsamości z tytułu podejmowania przełomowych dla życia decyzji, najbardziej przypomina przesłanie z Wish You Were Here.

Moje bezcenne spotkanie z Piotrem Grudzińskim

"Muszę stanąć o własnych siłach. Zmienić swoje życie. Uwolnić się od wspomnień. Unoszę się w ciemności. Jak daleko jeszcze do światła? Wewnątrz – kraina lęku. Na zewnątrz nie okazuję strachu. Dosyć snu bez snów. Zejdź mi z oczu. Możesz mnie wrzucić na arenę z lwami. Zabrać mi duszę. Wepchnąć do szuflady. Ale ja nie przestanę walczyć. Nie boję się."

"Volte-face"

Gdyby kontynuować zbieżność epokowego albumu Floydów z krążkiem Riverside, to fabuła Second Life Syndrome rozpoczyna się praktycznie w tym samym momencie, w którym bohater Wish You Were Here usłyszał wołanie świata, do którego kiedyś należał: Szkoda, że nie ma Cię TU... że jesteś teraz TAM, w miejscu które dawniej byłoby dla Ciebie zimne i obce...

Mariusz Duda (fot. Sławek Orwat)

fot. Sławek Orwat

"Obserwuję Cię, ale nie czekam na właściwy moment, żeby podejść. Chcesz wiedzieć dlaczego unikam Twojego spojrzenia? Zbyt długo Cię wymyślałem. Być może jestem skazany na samotność. A może jest ktoś, kto zrozumie że nie potrafię dzielić się swoim światem? Wciąż uciekam.Gdybym tylko mógł zmienić rzeczywistość. Przyzwyczaiłem się do tego. Wciąż wymyślam Cię na nowo…"

"Conceiving you"

Kreowanie partnera, zamiast przyjęcie go takim, jakim jest, kiedy już się pojawi, to zjawisko powszechne. Wiele relacji nie wytrzymuje dziś próby czasu. Egoizm, który wyniszcza szczęście i wpędza w samotność, to choroba która w ostatnich czasach jest szczególnie widoczna. Świat jest pełen chwilowych związków uczuciowych trwających do czasu wyczerpania się limitu straconych złudzeń. Egoizm jest dziś niczym nowotwór, który wyniszcza cały współczesny świat.

Piotr Kozieradzki (fot. Sławek Orwat)

fot. Sławek Orwat

"Dotarłem do punktu, z którego nie ma odwrotu. Nie chcę już marnować swojego życia. Żyć z dnia na dzień. Wiązać końca z końcem. Widzę światło. Mam gdzieś Twoje plany. Teraz wszystko będzie po mojemu. Bez Twej pomocy nareszcie zacząłem żyć własnym życiem i wiem, że Cię już nie potrzebuję. Życie jest zbyt krótkie, by marnować czas na łzy. Usuwam Cię z pamięci. (...) Usuwam Cię wraz z całą moją przeszłością"

"Second Life Syndrome"

Tytułowy utwór to kilkunastominutowa rockowa suita - gatunek w zasadzie dziś już prawie  wymarły. Stosując taki środek artystyczny Riverside świadomie odnosi się do stylistyki grupy Pink Floyd. Słuchając tego utworu, może się wydawać, że zbuntowany człowiek który odrzucił kiedyś uczucia w imię zachowania tożsamości, w końcu odnalazł swoje ego. Czy dało mu to jednak poczucie spełnienia? W kolejnym utworze zaczyna odczuwać nieopisaną samotność...

"Odrzuciłem Cię tak pochopnie, a to strasznie boli. W głębi serca krzyczę i rozpaczam i jest mi bardzo zimno. Odrzuciłem Cię tak bezmyślnie, a to strasznie boli.

"I Turned You Down"

Jaką cenę płaci się za bezkompromisowość? Ile można zyskać, a jeśli można, to czy to wszystko co się traci, nie zabija powoli duszy? Ilu z nas stawiało sobie takie pytania?

Michał Łapaj (fot. Sławek Orwat)

"Próbuję się odnaleźć, czekam. Stoję w punkcie, z którego nie ma odwrotu. Nadchodzi chwila prawdy. Nieważne czy moje spojrzenie zdradza czego pragnę. Może naplujesz mi znów jadem w twarz. Stoję na krawędzi, bliski upadku. Próbuję zapomnieć, że mi się nie udało. Zaszedłem zbyt daleko. Już prawie widzę światło. Prawie dotykam chwili, na którą tak długo czekałem. Odniosłem sukces i już wszystko jest jasne. Z otwartymi ramionami zrywam z przeszłością".

"Dance With The Shadow"

Podejmując wyzwanie, nasz bohater jest bardzo pewny siebie. Płyta kończy się stanem emocjonalnym z punktu wyjścia. Czy jednak stan z utworu "Before" różni się od stanu z "After"?

Piotr Grudziński

"Uodporniłem się na samego siebie, na swoje słabości i na ból. Stałem się tym, który chce żyć i po prostu znowu poczuć, że żyje. Zmieniłem się. Uzależniłem się od bycia silnym. Zacząłem swoje drugie życie, a pozostałości Twoich łez i uśmiechów usunąłem z umysłu. Bez świadomości, jak to boli czuję się bezpieczny. Czy to jest TO, czego naprawdę chciałem?"

"Before"

Mariusz Duda wykonuje wszystkie utwory jak zawsze w języku angielskim. Może właśnie dlatego grupa jest bardziej znana i szanowana za granicą niż w Polsce. Hipnotyczny charakter utworów akcentowany genialnymi solówkami Piotra Grudzińskiego idealnie wpisuje muzykę Riverside do kanonu najlepszych dokonań rocka progresywnego. Perkusista Piotr Kozieradzki, klawiszowiec Michał Łapaj i gitarzysta Piotr Grudziński czerpią garściami ze sposobu myślenia grupy Pink Floyd i nie jest to jakakolwiek krytyka, a wręcz przeciwnie. Nikt bowiem dotychczas w naszej rodzimej twórczości nie spróbował dotknąć tego obszaru muzyki w sposób tak konsekwentny i zarazem doskonały.