 |
| fot. Sławek Orwat |
Po niedawnej publikacji wywiadu z Anią Bieryt i Piotrem Bierytem z duetu Sachiel, odezwał się do mnie ich dawny kolega, z którym wywalczyli przed laty wielki sukces w Must Be The Music. Krystian Krok nazywany Czaru w opinii Piotra i mojej to znakomity raper, który postanowił po latach przerwy powrócić do muzyki. Jakiś czas temu na jego internetowe ogłoszenie odpowiedziała przebywająca wówczas w Holandii sympatyczna Ania Wisłocka, której mama jest Greczynką, a tato Polakiem.
To ciekawe połączenie dwóch tak odległych kultur i osobowości ukształtowało w Ani całkowicie odmienne spojrzenie na wiele tematów, nad którymi my na co dzień się nie zastanawiamy i co na pewno znajdzie odbicie w ich wspólnym muzykowaniu. Krystian jest obecnie nie tylko na etapie powrotu do świata, w którym kiedyś był postacią bardzo rozpoznawalną, ale ponadto przechodzi rodzaj duchowego oczyszczenia i powrotu do źródeł nie tylko tych muzycznych. Trzymam kciuki za sympatycznych artystów i życzę im spełnienia wszystkich marzeń i planów, a Was zapraszam do lektury rozmowy, jaką odbyliśmy kilka tygodni temu w wałbrzyskiej Galerii Victoria.
Czaru: Pierwsze teksty z udziałem Piotrka Bieryta i Macieja Kochmańskiego napisałem w 2001 roku. Maciek wpadł na pomysł, żeby założyć zespół. W związku z tym, że kompletnie nie wiedzieliśmy jak robi się rap, jak się miksuje i nagrywa, wszystkiego uczyliśmy się praktycznie od podstaw. Po jakimś czasie doszła do nas jeszcze Nikola (Niki) Łyczko. Nazwaliśmy się BRM, czyli bramiarze i działaliśmy cztery lata. Byliśmy młodzi i na maksa chcieliśmy się wybić (śmiech). Potem poszedłem do wojska, poznałem żonę, urodziło mi się dziecko i na jakiś czas rap poszedł w odstawkę. Dziś jestem po rozwodzie i mam śliczną 12-letnią córkę Laurę.
 |
| Sachiel z Czaru w składzie |
Czaru: Znamy się od 2001 roku. W roku 2009 wróciłem z Northampton, gdzie przez rok pracowałem. Kolejny rok spędziłem w Czechach, a potem długo nie mogłem znaleźć pracy. Piotr odezwał się do mnie jakoś na przełomie 2010/2011 roku. Wysłał mi tekst do kawałka "Kiedy" i spytał, czy mogę zarapować drugą zwrotkę. Odpisałem, że długo nie rapowałem i na pewno straciłem flow, ale jak najbardziej możemy się spotkać i wspólnie porapowac. Podreptałem więc do Krzeszowa i spotkaliśmy się.
- A ty Aniu od kiedy śpiewasz?
Ania: Od pierwszej klasy podstawówki. Śpiewałam na apelach, na religii oraz na zajęciach śpiewu, płynnie też recytowałam wiersze. Należałam do zespołu szkolnego, chociaż i tak najczęściej śpiewałam w duecie z koleżanką. Dwa razy zdarzyło mi się być na scenie solo. W domu całymi dniami śpiewałam piosenki Dody, Gosi Andrzejewicz i Kasi Cerekwickiej, a w okresie świątecznym kolędy. Śpiewałam praktycznie wszystko oprócz rapu (śmiech), ale na scenę odważyłam się wyjść dopiero w technikum
 |
| Malutka Ania |
Ania: Wspólnie z Natalią Reizer zdobyłam I Miejsce w X Konkursie Kolęd i Pastorałek "Z Aniołami Zaśpiewajmy" zorganizowanym przez Powiatowy Zespół Ognisk Pracy Pozaszkolnej w Łańcucie. Nasz duet zajął także najwyższe II miejsce (miejsce I nie zostało wtedy przyznane) w Powiatowym Konkursie Poezji Śpiewanej Piosenek Marka Grechuty "Tyle było chwil..." zorganizowanym przez Miejską Bibliotekę Publiczną w Łańcucie.
- Jesteś także tancerką.
Ania: W ciągu siedmiu lat uprawiałam taniec współczesny. Po ukończeniu szkoły miałam trzy lata przerwy. Obecnie wracam do treningów, zaczynam znów się ruszać i układam w głowie nowe ruchy.
- Ty także masz osiągnięcia na tym polu.
Czaru: Tańczyłem kiedyś elektro, a nawet zdarzyło mi się wygrać konkurs taneczny w Jeleniej Górze, gdzie reprezentowałem szkołę zawodową z Mysłakowic.
- Ania Bieryt z zespołu Sachiel przyznała, że to ty namówiłeś ją do śpiewania. Rozpoczynając niedawno współpracę z Anią Wisłocką, swoją obecną muzykę oparłeś na identycznym schemacie. Czy model "pan rapuje, pani śpiewa" jest twoim ulubionym sposobem budowania utworów?
Czaru: Tak, odpowiada mi to. Powiem ci nawet, że kiedy zacząłem z Piotrem robić Sachiel, to szukaliśmy dziewczyny, która wspomogłaby nas głosowo. Było kilka kandydatek, ale żadna nie spełniała naszych oczekiwań. Pamiętam ten moment. Siedziałem z Piotrem w jego pokoju, Ania robiła coś w kuchni, a ja powiedziałem: "Piotrek zawołaj żonę" (śmiech). Ja mam w sobie ten rodzaj intuicji, że wyczuwam coś i nie potrafię potem logicznie wyjaśnić, skąd jakiś pomysł przyszedł mi do głowy. Wtedy ułożyłem sobie w głowie wszystkie trzy barwy naszych głosów i w jednej chwili wiedziałem, że idealnie się zgrają. Podobnie mam teraz z Anią. Wiem, że to jest to!- Muszę przyznać, że Ania ma bardzo ładną barwę głosu.
Czaru: Uwierz mi, że kiedy po raz pierwszy usłyszałem nagrany przez Anię refren do naszego kawałka, to wryło mnie w ziemię (śmiech). Ona śpiewa cudownie!
- Powiedziałaś, że we wczesnej młodości śpiewałaś praktycznie wszystko oprócz rapu. Jak po pierwszej próbie z Czaru widzisz siebie w tym gatunku?
Ania: Chociaż nic negatywnego do rapu nigdy nie czułam, to nie za bardzo dotychczas przepadałam za tym gatunkiem. Kiedy znalazłam ogłoszenie Czaru, byliśmy z moim chłopakiem akurat w Holandii. Odpisałam, że chętnie spróbuję swoich sił wokalnych i zagram w teledysku. Czaru odpisał, że na początek potrzebuje refrenu i tak powstało nasze pierwsze wspólne nagranie. Być może wkrótce nasze role się odwrócą i ja będę śpiewała zwrotki, a Czaru będzie rapował refren.
 |
| fot. Sławek Orwat |
Czaru: Od producenta Marcina Sokołowskiego. Ja daję mu pomysły i mówię jak bym to widział, a on przesyła mi próbki i jeśli oboje z Anią aprobujemy efekt końcowy, utwór idzie do realizacji.
Czaru: Tak, myślę, że mają rację.
- Chciałbym na moment wrócić do twojej niełatwej
sytuacji i bezdomności z okresu, w którym odbywał się program
Must Be The Music. Organizatorzy uznali wtedy twoją historię jako
świetny materiał do pokazania w TV pomimo, że nie chciałeś się z tym afiszować. Ostatecznie jednak zgodziłeś się. Jak patrzysz
na to z perspektywy kilku lat? Żałujesz tej decyzji?
Czaru: Rozpocznę od tego, że Ani i Piotrowi za wszystko dziękuję, bo bardzo mi wtedy pomogli, a najbardziej za to, że dzięki nim miałem dach nad głową. Przez około dwa lata trzymaliśmy się razem, wspólnie koncertowaliśmy i mieszkaliśmy pod jednym dachem. Niczego dzis nie żałuję.
- Jednak pewnego dnia opuściłeś Sachiel.
Czaru: Rozpocznę od tego, że Ani i Piotrowi za wszystko dziękuję, bo bardzo mi wtedy pomogli, a najbardziej za to, że dzięki nim miałem dach nad głową. Przez około dwa lata trzymaliśmy się razem, wspólnie koncertowaliśmy i mieszkaliśmy pod jednym dachem. Niczego dzis nie żałuję.
- Jednak pewnego dnia opuściłeś Sachiel.
- Aniu, jak ty postrzegasz Krystiana?
Ania: Znamy się dość krótko, ale według mnie Czaru jako twórca zapowiada się bardzo dobrze, a jego utwory są profesjonalnie dopracowane. Teksty wypływają z jego wnętrza i czuć, że wkłada w nie ogromne emocje. Stąd wziął się pomysł, aby moje refreny tekstowo stały w opozycji do zwrotek i nie powielały jego opinii, tylko pokazywały odmienne spojrzenie na sprawę i tak właśnie jest w naszej pierwszej wspólnie nagranej piosence.
Czaru: Często rozmawiam z Bogiem i dziękuje Mu za wszystko. W kościele bywam rzadko i najczęściej tylko wtedy, gdy jest cisza i spokój. Bóg jest wszędzie. Kiedyś znajdowałem się po ciemnej stronie mocy, a dziś uważam, że wszystko po coś od Boga dostajemy. Każdy człowiek niesie swój krzyż, czyli bagaż swoich cierpień i grzechów, a całym sednem jest to, komu je zamierza powierzyć?
Czaru: Cały czas się zbieram i cały czas nad sobą pracuję.
- Przechodziłaś podobne sinusoidy w swoim życiu?
Ania: Osobiście nie, ale w jakimś stopniu rozumiem to, co przeszedł Czaru, bo w podobnej sytuacji był kiedyś mój pierwszy chłopak. Poza tym, kiedy miałam 14 lat, moja mama wyjechała do Niemiec do pracy, a tatę widywałam tylko wieczorami jak wracał z pracy. Sama musiałam wstawać do szkoły, sama zadbać o siebie, sama robić sobie śniadania i obiady, dzięki czemu bardzo szybko się usamodzielniłam.
- W waszym pierwszym wspólnym utworze "Echo wspomnień" Czaru rapuje: "blizny na sercu po tobie tylko pamiątka, zwykła fotografia [....] nie chcę być tu sam bez ciebie.", na co w refrenie Ania odpowiada: "uwalniam się od ciebie, straciłeś niejedną z tylu szans." Bezsprzecznie jest to historia uczuciowa bez happy endu. Ty rozpamiętujesz dziewczynę, którą straciłeś, a Ania daje ci klapsa. Czy ten tekst jest artystycznym potwierdzeniem tego, że wciąż jeszcze nie jesteś uczuciowo spełniony?
Czaru: Ciągle szukam źródła szczęścia.
- Co Ania wniosła w twoje życie artystyczne?
Czaru: Widzimy się dziś pierwszy raz w życiu, ale czuję, że wniosła w moje życie wiele radości. Dobrze mi się z nią rozmawia i pracuje,
Ania: Tak, mama pochodzi z Grecji.
- Twoje ulubione greckie wokalistki to...
Ania: Despina Vandi, Helena Paparizou i Eleni. Kiedyś poszłam do Centrum Sztuki Wokalnej w Rzeszowie, żeby zdobyć fachową opinię o swoim wokalu. Po zaśpiewaniu dwóch piosenek - polskiej i greckiej usłyszałam od pani Ani Czenczek, że zdecydowanie lepiej wypadam śpiewając po grcku, a wpływ na to ma różnica w ilości samogłosek, jakie występują w obu tych językach.
- Mówisz biegle po grecku?
Ania: Wszystko powiem i zaśpiewam. Myślę nawet o wydaniu swojej solowej płyty w języku greckim. Jedyny problem mam tylko z tym, że nigdy nie chodziłam do greckiej szkoły, więc pojęcia bardziej fachowe, jak krainy geograficzne, czy terminy zawodowe sprawiają mi nieraz kłopot i muszę się ich nauczyć.
"Kiedyś było super, szedłem tak przez życie,
Teraz już mnie nie ma, już mnie nie widzicie.
Ci, co ze mną byli, już się wykreślili [...]
Chcę być znów na scenie, bo to moja praca [...]
Teraz wam pokażę, czym jest moje życie,
Teraz wielką zmianę we mnie zobaczycie.
Wracam już do domu, tam gdzie miłość czeka [...]
- Jakie jeszcze wyzwania sobie stawiasz?
Czaru: Dojdzie mi kilka nowych tatuaży.
- Co przez nie wyrażasz?
Czaru: Tatuaż jest zewnętrznym obrazem mojego wnętrza. Duszy nie jestem w stanie ci pokazać, bo jest niewidzialna, ale artystyczny obraz wykonany na skórze doskonale potrafi oddać stan mojej duszy.
- Czy jesteście już gotowi, aby wyjść na scenę i wykonać wasze utwory na żywo?
Ania: Póki co, ja nie jestem gotowa. Mam jeszcze pewną blokadę i nie wiem, co takiego musiałoby się wydarzyć, aby ona przestała istnieć. Myślę, że dwa wspólne utwory plus dwa solowe kawałki Czaru, to trochę za mało, aby myśleć o publicznym występie.
- Znaleźliście sympatycznego rapera z Białegostoku - Alberta Kowalewskiego, który rapuje do dość ostrej, momentami nu-metalowej muzyki. Przewidujecie głębszą współpracę?
Czaru: Na razie jest plan, abym zrobił z nim jeden kawałek gościnnie, ale póki co chciałbym skupić się nad rozwijaniem siebie artystycznie i dokształcanie samego siebie w tym kierunku
- Ile posiadasz gotowych tekstów, które czekają na właściwe bity, aby mogły zostać nagrane?
Czaru: Piszę bardzo dużo, więc tekstów mam sporo, ale ciągle nad nimi pracuję.
 |
| Albert Kowalewski na planie swojego najnowszego clipu |
Czaru: Jestem otwarty na różne propozycje, ale priorytetem dla mnie jest współpraca z Anią.
Ania: Na pewno każde z nas będzie też robić swoje, bo to, że śpiewamy razem, nie oznacza, że jesteśmy nierozłączni.
- Co takiego jest w rapie, że polska młodzież odnalazła się w pełnej wulgaryzmów muzyce żyjących w slumsach Afroamerykanów?
- Wielu ludzi uważa, że muzyka rockowa w pewnym momencie straciła szczerość i stąd eksplozja rapu.
Czaru: Zdziwię cię może, ale więcej słucham rocka i metalu niż hip hopu. Słucham Korna, Slipknota i Romana Kostrzewskiego.
- Myślicie o doskonaleniu waszych głosów?
Ania: Najważniejsze jest dla mnie to, aby powrócić do całodziennego śpiewania, jak robiłam to kiedyś. Obecnie - aż wstyd mówić - zdarza mi się śpiewać raz w miesiącu. Odkąd współpracuję z Czaru, robię to częściej i chociaż wielu ludzi uważa, że ładnie śpiewam, ciągle jeszcze nie czuję się pewnie.
Czaru: A ja planuję nauczyć się śpiewać. Raperem byłem i zawsze będę, ale nigdy dotychczas nie śpiewałem.
 |
| fot. Sławek Orwat |
Czaru: Myślimy o tym na sto procent. Nawet wczoraj rozmawialiśmy o tym.
Ania: Tak, jak najbardziej. Mam nawet kilkoro znajomych, którzy grają na różnych instrumentach i których chciałabym wkręcić do naszego projektu.
- Często bywasz w Grecji?
Ania: Żyje tam praktycznie cała mamy rodzina. Staram się połowę roku spędzać w Polsce, a połowę w Grecji. Mogę starać się nawet o podwójne obywatelstwo. Ostatnio znalazłam na YouTube, że raz w roku organizowany jest w Zgorzelcu Festiwal Piosenki Greckiej i zrobię wszystko, aby tam wystąpić. A z bardziej śmiałych planów, to marzę o tym, aby w Grecji nagrywać płyty i robić teledyski. Nie myślę na razie o zarabianiu na muzyce, ponieważ na co dzień zajmuję się marketingiem sieciowym, z czego można utrzymać się na przyzwoitym poziomie. Chciałabym stworzyć coś nowego, oryginalnego, coś czego w Polsce nikt jeszcze nie zrobił, a czymś takim jest śpiewanie w języku greckim. Nikt w Polsce nie robił też rapu z greckimi wstawkami. Były już próby miksowania polskich tekstów z angielskimi, francuskimi czy hiszpańskimi, ale z greckimi nigdy jeszcze nie słyszałam.
- Bardziej czujesz się Polką czy Greczynką?
Ania: Obecnie chciałabym trochę nadrobić tej greckiej strony swojej osobowości. Gdybym miała wybierać, w którym kraju chciałabym żyć, to wybrałabym Grecję. Tam jest większy spokój, słońce i morze, które jest dla mnie niczym lekarstwo. Kiedy wchodzę do morza, czuję się kompletnie zdrowa. Skóra inna, ciało inne, umysł inny. Polska zawsze będzie dla mnie drugim krajem i zawsze będę do Polski wracać. Chcę zakosztować tamtejszego życia i dlatego tym razem nie wyjeżdżam do Grecji tylko na wakacje, ale na nieco dłużej. 18 marca będę już w Atenach i wracam tam z wielkim wzruszeniem- Gdy patrzysz na cechy Greków i Polaków, to czego nie lubisz, a z czego czujesz się dumna?
Ania: W Polakach denerwuje mnie to, że strasznie dużo piją i przeklinają. W Grecji ludzie też piją alkohol, ale tam o wiele mniej ludzi się upija. Poza tym w Polsce o wiele bardziej widoczny jest wandalizm. W Grecji ludzie tez nie są święci, jak w każdym innym miejscu na świecie, ale jakoś mniej to odczuwam, za to kiedy w Grecji wychodzisz z domu, to prawie każdy cię pozdrawia, a niemal w każdym miejscu, choćby w sklepie z butami, można spotkać przyjaźń życia.
Czaru: My także dziękujemy oraz pozdrawiamy wszystkich znajomych i załogę z pracy.
