Edyta Bartosiewicz wystąpi podczas Dnia Kobiet w Londynie 7-go marca 2015 Zaprasza Buch IP

Już jako dziesięcioletnia dziewczynka godzinami zgłębiała tajniki gry na gitarze i mimo, że dość wcześnie zaczęła układać swoje pierwsze piosenki z własnoręcznie napisanymi anglojęzycznymi tekstami, z początku zbyt poważnie nie myślała o robieniu kariery artystycznej. W młodości trenowała siatkówkę i łyżwiarstwo, a za namową rodziców swoją edukację postanowiła kontynuować w Szkole Głównej Planowania i Statystyki. Sportowe zacięcie i ekonomiczna uczelnia nie przeszkodziły jednak Edycie Bartosiewicz założyć w Mińsku Mazowieckim jej pierwszy muzyczny band. Zespół nie spełnił jednak oczekiwań młodej wokalistki, która w roku 1986 nieoczekiwanie postanowiła wyjechać do Londynu. W brytyjskiej stolicy Edyta zetknęła się z muzykami zespołu The Blue Airplanes, a szczera fascynacja ich twórczością stała się momentem przełomowym, który przywrócił jej wiarę w realizację muzycznych marzeń. Tuż po czwartym roku Edyta postanowiła porzucić szacowną uczelnię i dołączyła do warszawskiej grupy Staff przemianowanej wkrótce na Holloee Poloy, z którą w roku 1989 wygrała Mokotowską Jesień Muzyczną. Formacja łączyła jazz, soul oraz pop i pozostawiła po sobie wydany w 1990 roku krążek The Big Beat, który mimo, iż nie zyskał ogromnej popularności, zaowocował Nagrodą Artystyczną Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego dla jego wokalistki.

Zachęcona swoim pierwszym sukcesem Edyta Bartosiewicz pojawiła się wkrótce w pięknej piosence "Her Melancholy" na wydanym w 1991 roku solowym albumie Wojciecha Waglewskiego Waglewski Gra-żonie. Rok 1992 to dla Edyty aż trzy muzyczne kolaboracje. O ile współpraca w nagraniu Kolęd grupy Ziyo nie jest dziś już tak często wspominana, o tyle udział w pochodzącej z albumu Poganie! Kochaj i obrażaj Róż Europy kultowej piosence "Jedwab" oraz w "Seek & Destroy" Acid Drinkers -  coverze Metalliki z krążka Strip Tease, to dwa dość istotne etapy na drodze do wydania w roku 1992 swojego płytowego debiutu Love, z którego pochodzi m.in. urocza piosenka "Have To Carry On". W tym samym roku artystka zdobyła także nagrodę Bursztynowego Słowika na festiwalu w Sopocie. Rok później Edyta Bartosiewicz odnotowała dwa kolejne ważne występy gościnne. Jeden z nich to  "Memphis" z płyty Varius Manx The New Shape, drugi to wykonana wspólne z zespołem Hey "Moja i twoja nadzieja" z albumu Fire.

 

W roku 1994 pojawił się kolejny studyjny album Edyty, który nie tylko ugruntował jej pozycję na rynku muzycznym, ale przede wszystkim przyniósł aż trzy megahity: "Tatuaż", "Koziorożec" i tytułowy "Sen", które tygodniami nie schodziły z najbardziej cenionych list przebojów. Sen aż trzykrotnie pokrył się platyną. W jego nagraniu wzięli udział m.in. jeden z najbardziej cenionych polskich gitarzystów sesyjnych Michał Grymuza oraz znakomity klawiszowiec artrockowej grupy Collage Krzysztof Palczewski. W rankingu czytelników miesięcznika Tylko Rock Edyta Bartosiewicz została uznana za najlepszą wokalistkę, a „Sen” okrzyknięto przebojem roku. Rok 1994 przyniósł też Edycie dwa Fryderyki w kategorii Najlepszy Album Pop/Rock oraz Najlepsza Wokalistka a także prestiżową nagrodę Paszport Polityki. Idąc za ciosem, w roku 1995 ukazał się jej trzeci album Szok'n'Show, który uzyskał podwójną platynę, a piosenki "Szał" i "Zegar" pojawiły się na wszystkich listach przebojów w Polsce zapewniając Edycie Fryderyka w kategorii Album Rockowy plus 8 nominacji w innych kategoriach. Ponadto clip do utworu „Zegar” otrzymał nagrodę Złotego Yacha i został okrzyknięty teledyskiem roku. Również w roku 1995 roku ukazała się koordynowana przez Jana Chojnackiego kompilacja Tribute to Eric Clapton zawierająca utwory skomponowane lub wykonywane przez tego wielkiego geniusza gitary, z której pochodzi wykonana przez Edytę Bartosiewicz ciesząca się ogromnym powodzeniem ballada "Wonderful Tonight". 

W roku 1996 Edyta rozpoczęła prace nad kolejnym albumem, który ostatecznie został nagrany na początku roku 1997. Dziecko podobnie jak poprzedni krążek także uzyskał status Platynowej Płyty i przyniósł dwa największe przeboje w jej karierze. "Jenny" i "Skłamałam" zdobyły wszystkie możliwe radiowe zestawienia w kraju i w błyskawicznym tempie wspięły się na sam szczyt Listy Przebojów Programu Trzeciego. Rok później ukazał się piąty album Edyty Bartosiewicz i mimo, iż na Wodospadach znalazł się tak przebojowy kawałek jak "Miłość jak ogień", w wyniku ekonomicznego załamania się rynku fonograficznego w Polsce, sprzedaż krążka zakończyła się kompletnym fiaskiem. W związku z rozwiązaniem umowy przez Edytę Bartosiewicz z wytwórnią Universal Music Poland, w roku 1999 wydana została podsumowująca jej dotychczasową karierę kompilacja Dziś są moje urodziny, na której poza dwoma nowymi singlami wszystkie pozostałe utwory to pochodzące z jej poprzednich albumów największe przeboje. 

W roku 2000 Edyta Bartosiewicz gościnnie wystąpiła na promującym album Melassa. maxisinglu Kazika Cztery pokoje, jej teksty pojawiły się na albumie Dzień i Noc Justyny Steczkowskiej, a skomponowany przez nią "Ostatni list" w wykonaniu Anity Lipnickiej zagościł na albumie Anity Moje oczy są zielone. Wszystko to złożyło się na kolejny prestiżowy sukces. W 2000 roku artystka uzyskała tytuł Osobowości Dziesięciolecia w plebiscycie magazynu Tylko Rock. Rok 2001 przyniósł kilka świetnych tekstów Edyty Bartosiewicz, jakie znalazły się na krążku Perła  Edyty Górniak, z których najbardziej zapamiętany to „Nie proszę o więcej”. W marcu 2002 artystka rozpoczęła prace nad nowym albumem, który miał nosić tytuł Tam dokąd zmierzasz, a w czerwcu odbyła się nawet premiera singla „Niewinność”. Płyta jednak nie pojawiała się przez kolejnych 11 lat, aż w końcu została wydana w roku 2013 pod zmienionym tytułem Renovatio.

W 2004 roku wokalistka przypomniała o swoim istnieniu udziałem na albumie Krzysztofa Krawczyka To, co w życiu ważne w piosence „Trudno tak (razem być nam ze sobą)” która nie tylko stała się ogromnym przebojem, ale została także nagrodzona Fryderykiem i pojawiła się na festiwalu w Sopocie. W tym samym roku piosenka Edyty Bartosiewicz „Opowieść” została wykorzystana w bardzo popularnym filmie "Nigdy w życiu!" w reżyserii Ryszarda Zatorskiego. Rok później Edyta Bartosiewicz wzięła udział w uroczystym koncercie z okazji 10-lecia istnienia zespołu Myslovitz, podczas którego w duecie z Arturem Rojkiem zaśpiewała piosenkę „Chciałbym umrzeć z miłości”, natomiast w roku 2006 artystka wzięła udział w koncercie „Tomasz Stańko i Goście” po którym przez prawie dwa lata nie pojawiła się na scenie. Come back nastąpił dopiero w roku 2008 na festiwalu TOPtrendy gdzie z okazji jubileuszu 45-lecia pracy artystycznej Krzysztofa Krawczyka przypomniała „Opowieść” i „Trudno tak... (razem być nam ze sobą)”.

W 2010 roku Edyta powróciła na dobre występem na Orange Warsaw Festival, gdzie zaśpiewała swoje nowe piosenki i zapowiedziała premierę długo oczekiwanej płyty. 22 czerwca 2013 ukazał się nowy singel zatytułowany "Rozbitkowie", promujący jej pierwszy od 15 lat album Renovatio, którego premiera miała miejsce 1 października tego samego roku. Stęsknieni fani błyskawicznie doprowadzili piosenkę na sam szczyt Listy Przebojów Programu Trzeciego. 7-go marca 2015 Edyta Bartosiewicz uświetni swoim występem w londyńskim HMV Forum II edycję Dnia Kobiet organizowaną podobnie jak koncert zeszłoroczny przez BUCH IP.