Polskie TOP 10 według Krystyny Prońko

 Spotkanie z panią Krystyną w fotografii Moniki S. Jakubowskiej

Krystyna Prońko to artystka szczególnie mi bliska i to nie tylko z tego powodu, że należy do ścisłej czołówki gwiazd polskiej piosenki. Jako dziennikarz Nowego Czasu dwukrotnie miałem okazję recenzować londyński koncert pani Krystyny. Po raz pierwszy wokalistka  uświetniła swoim wystepem znakomicie przygotowany jubileusz 4-lecia JazzCafe POSK (był to nota bene mój dziennikarski debiut na łamach Nowego Czasu), a recenzję z tego wydarzenia można przeczytać tutaj. Rok później miałem przyjemność porozmawiać z panią Krystyną z okazji kolejnej - piątej rocznicy JazzCafe POSK. Mimo świetnego występu Krystyny Prońko, sama impreza jubileuszowa nie była tak dobrze przygotowana jak ta z okazji 4-lecia. Recenzję  z tego występu wzbogaconą wypowiedziami samej artystki można znaleźć tutaj. Jako prezenter Radia Verulam w tegoroczny Wielkanocny Poniedziałek gościłem w studio Tomka Furmanka - wokalistę, który trzykrotnie już zaprosił Krystynę Prońko na koncerty do Londynu i który dzielił się z naszymi słuchaczami swoimi wspomnieniami ze spotkań ze znakomitą wokalistką. Krystyna Prońko przyszła na świat w Gorzowie Wielkopolskim. Studiowała na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach, gdzie uzyskała dyplom magistra sztuki wraz z nagrodą rektorską rektora Mikołaja Góreckiego. Debiutowała w roku 1969 z zespołem Respekt na I Ogólnopolskim Festiwalu Awangardy Beatowej w Kaliszu. Współpracowała z zespołami Refleks, Skaldowie, ABC i Czerwone Gitary. W roku 1973 pani Krystyna wstąpiła na Festiwalu Wokalistów Jazzowych w Lublinie i na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu, gdzie wyróżniono jej interpretacje piosenek "Po co ci to chłopcze" oraz "Umarłe krajobrazy". Dwa lata później na tym samym festiwalu zdobyła główną nagrodę za utwór "Niech moje serce kołysze Ciebie do snu", Piosenka ta uzyskał także tytuł piosenki roku w plebiscycie magazynu muzycznego "Non Stop". Na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu występowała jeszcze wielokrotnie  (1979, 1980, 1981, 1986 i 1987). W 1980 roku zdobyła miano Piosenkarki Roku. W latach 1979–1981 Krystyna Prońko prowadziła klasę śpiewu w Akademii Muzycznej w Katowicach. Przez rok pracowała również z młodymi piosenkarzami w Teatrze Muzycznym w Gdyni. Wielokrotnie prowadziła warsztaty bluesowe dla wokalistów w Bolesławcu. Występowała na wielu jazzowych festiwalach m.in. Jazz Jamboree, Praskim Festiwalu Jazzowym oraz Festiwalu w Castlebar. W latach 1987–1989 współpracowała z zespołem Gustawa Borma., a w latach 1992–1995 zajmowała się dziennikarstwem muzycznym, prowadząc wiele autorskich programówradiowych w Gdańsku, Krakowie, Białymstoku, Szczecinie i w rodzinnym Gorzowie Wielkopolskim. Od roku 2001 prowadzi klasę śpiewu na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej na Wydziale Artystycznym w Instytucie Muzyki w Lublinie. Wraz z Markiem Kościkiewiczem i Markiem Tysperem w rokua 2010 zasiadała w jury muzycznego show TVP1 Śpiewaj i walcz.

Nie tak dawno zapytałem panią Krystynę, czy zechciałaby zaszczycić "Muzyczną Podróż" zestawem swoich najbardziej ulubionych polskich piosenek. Dziś po powrocie ze studia radiowego tuż po prezentacji piosenek kandydatek do naszej listy przebojów znalazłem w skrzynce mailowej Polski TOP 10 według Krystyny Prońko, który wygląda następująco:

  1.Italiam, Italiam - Czesław Niemen
  2.Polski - Human
  3.Augustowskie noce - Maria Koterbska
  4.Cala jestes w skowronkach - Skaldowie
  5.Gdy mi ciebie zabraknie- Ludniła Jakubczak
  6.Spalam się - Kazik
  7.Eurydyki tańczące - Anna German
  8.Zaopiekuj się mną - Rezerwat
  9.Takie tango - Budka Suflera
10.Pierwszy siwy włos - Krystyna Prońko.